ระวังแรงหมด

ระวังแรงหมด

1วันธรรมดาของผมในวันทำงาน ผมต้องออกไปธุระข้างนอก แต่เนื่องจากมีการคาดเดาการจราจรของเมืองกรุงล่วงหน้าเลยตัดสินใจหัวไปมอบตัวกับรถไฟฟ้าดีกว่า

พอถึงสถานีที่หมายผมก็รีบเดินจากสถานีไปธุระ ระหว่างทางที่ผมเดินที่ปลายสายตาของผมเหมือนจะเห็นเงาของคนที่นั่งอยู่ที่พื้นทางเดินซึ่งไม่น่าจะมีคนนั่ง พอผมปรับโฟกัสสายตาตัวเองไปมองจุดนั้น ปรากฏว่าสิ่งที่ผมเห็นคือ

ชายแก่มาก ผมขาว ผิวดำแตกกร้านมากน่าจะเกิดจากแดดเผา ผอมมากน่าจะเกิดจากไม่ค่อยได้ทานอะไร เสื้อกางเกงขาดและดูสกปรกมากๆ นั่งอยู่กับพื้น พร้อมกับแก้วพลาสติกแตกๆตั้งอยู่หน้าที่เค้านั่ง 1ใบ

วินาทีแรกที่ผมเห็นภาพนี้ชัดเจนสมองผมสั่งการว่า...สงสาร วินาทีที่สองผมเห็นภาพนี้ชัดเจนสมองผมสั่งการว่า...สงสัย

แต่ตอนนั้นผมก็รีบไปธุระ เท้าผมยังก้าวเดิน สมองก็ยังคิด และมือก็ล้วงกระเป๋าคว้าเหรียญ10หยอดลงไปที่แก้ว

"แกร๊งงงง"

ผมรับไหว้จากการขอบคุณที่แทบจะกราบของชายแก่คนนั้นไม่ทันเลย และผมก็เดินผ่านไป

ขณะที่2เท้าผมยังก้าวเดิน สมองผมทำงานต่อทันที สงสัย ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ

ข้อที่1 ญาติลูกหลานของเค้าไปไหน ทำไมทิ้งเค้าไว้แบบนี้ ไม่มาดูแล อกตัญญูจริงๆ?

ข้อ2 หรือว่าเค้าไม่มีญาติลูกหลานหรือเปล่านะ เลยอยู่คนเดียว?

ข้อ3 ชายแก่ขอทานคนนี้เกิดมาแล้วแก่เลย ไม่มีแรงเลยรึเปล่า?

ข้อ3 นี่ผมตอบตัวเองได้เลยว่าเค้าเคยเป็นวัยรุ่น เคยมีแรง แน่นอน สมองถามข้อ4ต่อ.....แล้วเค้าเอาแรง และ เวลาช่วงวัยรุ่น ไปทำอะไรหมด(วะ) ทำไมไม่หาโอกาส ทำไมไม่ทำเพิ่ม ปล่อยชีวิตมาไกลขนาดนี้ได้ยังไง

เราในวันนี้เกิดจากการกระทำของเราในอดีต เราในอนาคตเกิดจากการกระทำของเราในวันนี้

ผมเชื่อว่าไม่มีใครที่สติดีอยากมีชีวิตบั้นปลายแบบชายแก่ท่านนี้แน่นอน คงได้แต่อวยพรเผื่อเค้าให้เจออะไรที่ดีบ้างในชีวิตต่อไปในอนาคต

กลับมาที่เรากันเถอะ ถามตัวเองว่าเราวันนี้ยังมีแรงไหม ถ้าคำตอบคือมี

แล้วคุณจะรออะไร ? อนาคตคุณวันหน้า อยู่ที่คุณทำวันนี้